νεκροπάθεια

η (Α νεκροπάθεια ή νεκροπαθεία)

νεοελλ.

παθολογική διάθεση στην οποία παρατηρείται διαδοχική νέκρωση όλων ή τών περισσότερων οστών τού σώματος

αρχ.

η νέκρωση τών παθών.

[ΕΤΥΜΟΛ. < νεκρ(ο)*- + -πάθεια (< -παθής < πάθος), πρβλ. μεγαλο-πάθεια, μονο-πάθεια].